بسیاری از والدین
با اینکه اهمیت پیشگیری از اعتیاد را درک کرده اند، اما نمی دانند برای پیشگیری از
اعتیاد چه باید کرد؟

اگر برای پیشگیری
از اعتیاد فرزندتان تاکنون کاری نکرده اید، اگر روزی به دام اعتیاد گرفتار شد،
تعجب نکنید. این را هم بدانید که تامین مایحتاج زندگی برای پیشگیری از اعتیاد
فرزندانمان کافی نیست. در این مورد به نکات زیر توجه کنید:

1.     دوستان فرزندانتان را بشناسید. حدود 60 درصد از معتادان کشور،
از طریق دوستان معتاد شده اند. لذا در این شرایط اگر دوستان فرزندتان را نمی شناسید،
از محل رفت و آمد او و افرادی که با آن ها معاشرت می کند خبر ندارید او در معرض خطر
است.

2.     در منزل قانونگذاری کنید. خانواده هایی که در منزل قانون
مشخص و خوبی ندارند فرزندان هر جور که بخواهند رفتار می کنند. برخی نوجوانان در صورتی
که قانونی را حاکم بر خانواده ندانند، بی نظمی و رفتارهای ناپسند در آن ها ناخواسته
افزایش می یابد، به طور مثال، زمان حضور در منزل یکی از نکات بسیار اساسی است.
فرزندی که بی خبر خانواده و خودسر هر ساعت که بخواهد به خانه می آید در خطر است.
نحوه ارتباط با دوستان، احترام به بزرگسالان و غیره به یک برنامه و قانون مشخص نیاز
دارد.

3.     با فرزندتان (با توجه به سنش) بی پرده و صریح در مورد مواد
مخدر و روانگردان ها صحبت کنید. بسیاری از خانواده ها از ترس پاره شدن پرده های ارتباطی
والدین و فرزندان از طرح بحث اعتیاد در محیط خانه می ترسند. اگر شما اطلاعات صحیح را
به فرزندانتان ندهید، آنها اطلاعات غلط را از دوستانشان خواهند آموخت.

4.     با فرزندان رابطه عمیق دوستی ایجاد کنید. دیده شده است نوجوانان
در محیط خانواده از برخی بزرگسالان پذیرش مناسب تری دارند. نوجوانی که در محیط خانه
با پدر، مادر، برادر بزرگ تر و ...پیوند برقرار کرده است، بیش از سایرین از خطر آسیب
ها و اعتیاد در امان است. البته این تفاوت را بدانیم که آن ها به دوست نیاز دارند و
والدین نمی توانند جای خالی دوستان هم سال را بطور کامل پر کنند.

5.     فرزندتان را به انجام دادن فعالیت های ورزشی ترغیب کنید.
ورزش نقش محافظ در فرزندانمان دارد. با تشویق فرزندانمان به فعالیتهای سالم و سازنده،
از گرایش او به انواع آسیب ها جلوگیری کنیم.

6.    
اعتقادات مذهبی
را در فرزندانمان تقویت کنیم. گرایش به مذهب نقش بسیار سازنده ای در جلوگیری از گرایش
به آسیب های اجتماعی دارد. این باورها هر چه درونی تر شود میزان محافظت اونیز بالاتر
می رود.

باورهای غلط اعتیادی

§       
بسیاری از والدین
و خانواده ها فکر میکنند قرص ها و داروها خطری ندارند! (باور غلط)

اعتیاد فقط به
مواد مخدری مانند تریاک، هرویین و کراک ....خطرناک است و اگر در وسایل فرزندانشان
قرص یا دارو پیدا کنند، گمان می برند، دارو ضرری ندارد. باید بدانیم که این یک تصور
غلط است و داروهایی مانند ترامادول، دیفنوکسیلات، انواع داروهای حاوی کدئین و داروهایی
مانند کلونازپام، دیازپام، فلورازپام و آلپرازولام و... نیز از جمله داروهای اعتیادآورند
که درمان اعتیاد آن ها بسیار دشوار است.

§       
شیشه اعتیاد آور
نیست و مرفین را می شوید! (باور غلط)

بسیاری از فروشندگان
مواد برای تبلیغ مواد خود ادعا می کنند که ماده شیشه اعتیاد ندارد. این در حالی است
که شیشه از اعتیاد آورترین مواد شناخته شده است. افرادی هستند که یک بار برای
کنجکاوی ماده شیشه را تجربه کرده اند و الان به آن معتادند. در ضمن، دانستن این نکته
ضروری است که شیشه در درمان اعتیاد به سایر مواد (خانواده تریاک و حاوی مرفین) به هیچ
وجه موثر نیست و این ادعا یک دروغ محض و فریبنده است.

§       
ترک اعتیاد آسان
است! (باور غلط)

این جمله با روح
پیشگیری در تضاد است. ترک اعتیاد به هیچ وجه آسان نیست. حرف هایی مانند، درمان تضمینی،
ترک اعتیاد در چهار ساعت، ارسال دارو به شهرستان و کپسول های ماهواره ای، بیشتر به
یک شوخی شبیه است. مگر می توان یک معتاد با بیماری مزمن را در چهار ساعت درمان کرد؟
درمان اعتیاد حداقل به شش ماه زمان نیاز دارد.

§       
پسر من ورزشکار
است، پس هیچوقت معتاد نمی شود! (باور غلط)

برای حفاظت از
فرزندانمان آگاهی و توانمندی های ضروری زندگی مانند مهارت ((نه گفتن))، ((حل مسئله))
و ((تصمیم گیری)) لازم است. ورزش کردن نقش پیشگیرانه دارد، اما کامل نیست. در کنار
ورزش، ارتباط صمیمی با فرزند و آموزش خطرهای مواد اعتیادآور، پرهیز از مصرف سیگار و
قلیان نیز از ضرورت های پیشگیری از اعتیاد محسوب میشود.

§       
پسرم دانشجو شده
است و دیگر خیالم از اعتیاد او راحت است! (باور غلط)

این باور غلط،
بسیاری از دانشجویان و خانواده های آنان را گرفتار کرده است. اگر فرزند ما توانسته
است از سد کنکور بگذرد، این نشان از توانمندی او دارد، اما این توانمندی برای پیشگیری
از اعتیاد کافی نیست. گاهی همین اعتماد زیاد و یک طرفه و حس غرور کاذب در برخی دانشجویان،
آن ها را گرفتار مواد اعتیاد آور و مشکلات درمان کرده است.

توصیه آخر

 اگر خانواده ها می توانند، باید در محیط سالمی برای
رشد فرزندانشان زندگی کنند، اما توجه به اصول عملی پیشگیری و اجرایی کردن آن، حتی در
آلوده ترین مناطق نیز نقش موثری در سلامت فرزندان دارد.